woensdag 11 mei 2011

Recensie 'Het beste restaurant van Italie'

Vorig jaar, tijdens een vakantie aan de Adriatische kust in Italië, at ik verrukkelijke gestoofde paling, een specialiteit uit de regio. Tijdens dat diner ontstond het plan om ooit een boek te gaan schrijven over regionaal eten in Italië. Met de oprichting van de Slow Food beweging werden tradities in ere hersteld en is er meer en meer aandacht gekomen voor lekker eten, regionaal eten. Slow Food zegt hierover:

Slow Food is een internationale beweging voor ecogastronomie. We vinden dat voedsel lekker, puur en eerlijk moet zijn. Daarmee bedoelen we dat ons eten goed moet smaken; dat het zonder schade voor de leefomgeving, het dierenwelzijn en de gezondheid moet worden geproduceerd en dat producenten een eerlijke vergoeding moeten krijgen voor hun werk. http://www.slowfood.nl/.

Maar waar in Italië vind je nu dat ene speciale restaurantje? De Italianen staan niet per definitie bekend om hun sfeervolle restaurants. Sterker nog, vaak geldt: hoe meer tl-licht, hoe beter en traditioneler het eten. Het levende bewijs hiervan zag ik tijdens onze afgelopen vakantie in Pistoia: een snackbarachtig etablissement, waaruit de meest fantastische gerechten naar buiten gedragen werden om de mensen op het terras te verrassen. Ik had dus het plan om in mijn boek dit soort eetgelegenheden op te nemen. En natuurlijk zou dat boek pas geschreven worden na maanden en maanden veldonderzoek. Eten, reizen & Italië, de perfecte combinatie. Zoals wel vaker bleef het tot op heden niet meer dan een gedachtenspinsel.

En afgelopen maand verscheen het boek 'Het beste restaurant van Italië' van Dylan van Eijkeren. Hij maakt in zijn boek de reis die ik voor ogen had: van restaurant naar restaurant om te proeven waar je het beste kunt eten in dit gastronomische land. Naast beschrijvingen van alle restaurants waar Van Eijkeren eet en de gerechten die hij proeft (waarvan het water je in de mond loopt), lardeert hij zijn verhaal met interessante geschiedkundige feitjes, en een flinke dosis humor. Het boek is absoluut het lezen waard, ik heb talloze keren hardop gelachen. Is hiermee nu mijn droom vervlogen? Nee, ik ben er alleen maar vaster van overtuigd dat ik op een dag dezelfde tocht door Italië ga ondernemen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten