Starbucks

Starbucks, either you love it, or you hate it. Well, I love it.

Zoals op elke hoek van de straat in New York een deli te vinden is, zo struikel je ook over de Starbucks. Gemiddeld vijf per dag. Gemiddeld. 's Ochtends beginnen met een dubbele espresso. Zo rond tienen een flinke bak Americano (een soort thee met koffiesmaak). Dan na de lunch, als het echt warm is, een Java chip frappucino. Na het diner een white chocolate mocha en de dag afsluiten met een van bovengenoemde varianten, gewoon omdat het kan.

White chocolate mocha blijft favoriet, ook thuis. Vooral in de winter. Het smaakt als warme chocomel met een vleugje koffiesmaak. Zelf maken? Ik heb wat geëxperimenteerd en hier is het recept:

Verwarm een pakje houdbare slagroom (200 ml) met een reep witte chocolade. Draai, zodra de chocolade begint te smelten, het vuur uit. Roer tot alle chocolade is opgelost. Giet in een flesje en bewaar in de koelkast. Voor de koffie: giet ongeveer twee eetlepels van het slagroom-chocolademengsel in een koffiebeker. Schenk er extra sterke koffie over en roer even goed. (Senseo: 1 kopje met 2 pads, Nespresso: de zwarte variant, maar dan lungo, volautomaat: 2 espresso).

Er zwerven op het internet overigens meerdere recepten voor WCM rond, zoals deze. Maar omdat ik geen zin heb om voor elke kop white chocolate mocha mijn steelpan af te wassen, en bovendien van romig en vet houd, doe ik 't op deze manier.

Eten in NY

Eten in New York is fantastisch, althans, als je weet hoe. Heb je bakken met geld, ga dan in een van de toprestaurants eten. Zo niet, of geef je je geld liever uit op Fifth Avenue, ga dan naar een deli. Het is even wennen in New York. Mijn interpretatie: de huizen zijn klein, een keuken neemt alleen maar extra plek in, mensen zijn druk en koken kost tijd. Dat zullen ongetwijfeld een paar van de redenen zijn waarom er op elke straathoek een deli te vinden is.
En daar eten is lekker, maar dan ook echt lekker. Tuurlijk zit er verschil in de deli's, maar degenen die wij uitgeprobeerd hebben waren stuk voor stuk goed. Het leuke van de deli is dat alles - zoals alles in NY - 'customized' is. Dat betekent indirect dat mensen met keuzestress vooral geen deli zullen bezoeken.

Neem bijvoorbeeld salade. Welke blaadjes wil je? Botersla, ijsbergsla, krulsla, spinazie, rucola, gemengde sla... Vlees of vis? Vlees? Rundvlees, varkensvlees, kip, eend? Gebakken, gegrild of gestoomd? En dan versier je je salade met een bijna onuitputtelijke lijst groenten en aanverwanten. Van alfalfa tot zeewier. Olijven, tomaten, mais. Alle groenten die je kunt verzinnen. En nog veel meer. En dan de dressing (vier gewone varianten, twaalf light versies, inclusief bij elke versie het aantal caloriën vermeld). Maar dan heb je dus ook jouw eigen unieke salade. Dus.

Wat ons opviel: eten in NY is, als je niet naar een 'echt' restaurant gaat, vooral een kwestie van 'even snel'. Je loopt een deli binnen, bestelt je eten, gaat zitten, en een half uur later sta je weer op straat. Niet echt romantisch. Ook bij de restaurants waar we geweest zijn waren er verschillende shifts per avond. De service is top, alles voor de customer (of voor de tip, zo je wilt), maar je wordt wel geacht snel te bestellen. Heb je je keuze nog niet gemaakt? Geen probleem, i'll be back, wordt je met een brede glimlach medegedeeld. En twee minuten later is ze weer terug, of het al gelukt is.

En wil je toch uitgebreid de tijd nemen voor je eten? Wandel vanuit je hotelkamer naar de deli op de hoek, haal allemaal lekkere dingen to take away. Ga vervolgens terug naar je hotelkamer. Spreid twee handdoeken uit op bed die dienst doen als 'picknickkleed'. Zet de TV op honkbal en geniet.

Jello shots

Ken je jelly pudding? Enorm populair in Groot-Brittannië en de VS. (Ook gewoon te koop bij AH, ik geloof van Dr. OEtker ofzo, die bij ons in huis gewoon dokter OEtker blijft heten. Dokter Utker krijgen wij onze strot niet uit). Jelly pudding dus. Je kan er waanzinnige dingen mee doen, bijvoorbeeld allemaal verschillende kleurtjes maken, in blokjes snijden en 'n grote berg van maken met fruit en slagroom. Kleurrijk (en vrij chemisch) toetje.

Gisteren keek manlief naar 'n programma op TV en ineens zei hij 'dat moet je ook 's maken, Jello shots, met wodka'. Nu wilde het toeval dat ik nog twee pakjes Jello in de kast had staan (van onze vakantie vorig jaar in de VS) en wodka hebben we altijd in huis, dus... experimenteren maar. Te lui om het recept op te zoeken heb ik zelf het volgende bedacht:

Doe de Jello in een schaal en mix met 200 ml kokend water. Als alles is opgelost giet je er 300 ml wodka bij. Doe in leuke kleine shotglaasjes en laat een paar uur opstijven in de koelkast. Ik krijg al visioenen van mijn verjaardag; een tafel vol verschillende kleuren Jello shots, en einde van de avond alle visite laveloos. En nu ik toch bezig ben: in principe kun je natuurlijk iedere drank omtoveren tot een gelatineshotje. Recept?

Vier blaadjes gelatine weken in koud water. Oplossen in 100 ml kokend water. Giet er 400 ml drank bij en schenk meteen in shotglaasjes. Opstijven in de koelkast. Wat dacht je van cointreau (versier met schijfje sinaasappel), of amaretto (laat eerst een blanke amandel in het glaasje vallen voor je de mix erin schenkt) of bessenjenever (voor de coole kleur). Ik stop, voor mensen gaan denken dat ik van 'n drankje houd ;-).

Nocino

Zoals gezegd kreeg ik voor mijn afscheid de ingrediënten om een fles Italiaanse walnotenlikeur te maken, ofwel Nocino. Zelf likeur maken is supersimpel, supersnel en geeft een intens bevredigend gevoel. Men neme een fles wodka. Giet er een beetje uit, prop de fles vol met een stuk of 8 walnoten, een kaneelstokje, een kruidnagel of 16 en een theelepeltje versgeraspte nootmuskaat. Laat 40 dagen staan op een lichte plek en zeef. Doe er 300 gram suiker bij, op laten lossen en klaar is de likeur!

Nog even over cupcakes

In de Elle Eten las ik laatst dat cupcakes zooo 2008 zijn. Kom ik aan met mijn pas in New York gekochte aanwinst:

Laten we 2012 uitroepen tot cupcake-revival-jaar. Back to the 2008's! Oh, daar komt de inspiratie; wat dacht je van: 2012 - elke week een cupkeek? In de lente zachtgroene en barbieroze cupcakes, eind april Oranje cupcakes, met 't EK rood-wit-blauwe cupcakes, cupcakes met chocola, cupcakes met fruit, hartige cupcakes... hmm... misschien toch eens serieus overwegen.

Nog zo'n hotspot...

En ineens kwamen we in New York langs Magnolia Bakery, waar de dames uit Sex and the City hun cupcakes halen, zie hier. Wij natuurlijk ook naar binnen voor zo'n overheerlijke Red Velvet cupcake.

Toen Harry en Sally elkaar ontmoetten...

... Gingen ze op een gegeven moment lunchen bij Katz Delicatessen, alwaar het - hoogstwaarschijnlijk - beroemdste gefakete orgasme allertijden plaatsvond. Even die briljante scene terugzien? Check .

Uiteraard stond Katz Delicatessen en het beroemde broodje pastrami op het things-to-do lijstje voor New York. Zie hier de foto's (en heeft die man echt niet door dat hij aan HET tafeltje zit??):

Sorry!

Ik schaam mij diep. Echt waar. Ik heb jullie - mijn trouwe bloglezers - verwaarloosd, en flink ook! Gelukkig heeft de AH een heel scala aan kant-en-klaarmaaltijden, want ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat mijn witte contentloze pagina's hebben gezorgd voor dito ontbijt-, lunch- en dinerborden. Ik ga er voor het gemak (en voor mijn eigen gemoedsrust) even vanuit dat iedereen de blogloze anderhalve maand heeft overleefd. Maar ik vind wel dat ik een kleine uitleg verschuldigd ben, want wat heb ik dan de afgelopen tijd gedaan?

Nou, dat begon met een erg fijne vakantie in New York (wereldstad, moet je zien, binnenkort de foto's!) en een jetlag die bijna een week duurde. Daarna een schitterende bruiloft in Italië van zwager & schoonzusje. Toen was het inmiddels half september, kwam ik nietsvermoedend terug op mijn werk en kreeg ik te horen dat mijn baan is komen te vervallen. Slik, schrik. En ja, sindsdien heb ik dus alle tijd om uitgebreide zesgangendiners te bereiden, maar emotioneel moest er eerst het een en ander rechtgezet worden.

Eergisteren was mijn officiële afscheid, vandaag de officiële start van een nieuw begin. De druk is meteen opgevoerd: ik kreeg twee kookboeken (Jamie's Italië, si si en Nigella's Express), hadden ze van mijn verlanglijstje op mijn blog geplukt, slim!! En een kadobon van Oldenhof. Heerlijk om alvast te fantaseren wat ik daarmee ga doen... een pepermolen van Peugeot, een Wesco afvalbak (staat al eeuwen op het verlanglijstje), een Le Creuset pan (idem), het nieuwste kookboek van Yvette van Boven - Home Made Winter of Easy Curry van Madhur Jaffrey...

Van een dierbare collega heb ik de ingrediënten gekregen voor Nocino, Italiaanse walnotenlikeur, met walnoten uit eigen tuin. Vorig jaar, in de tijden voor mijn blog, heb ik al eens geëxperimenteerd met likeur maken. Dat is goed bevallen. Binnenkort hier mijn Nocino experiment met foto's.

Naast al dat is gebeurd ben ik ook druk geweest met mijn andere projecten. Al eerder heb ik wat foto's op mijn blog gezet van mijn knutsel- & frobelzutjes. Mijn knutsels zijn inmiddels geëvolueerd tot prachtige armbanden, oorbellen en suncatchers en binnenkort open ik een webshop. Zodra 't zover is, geef ik hier de url.

Tot morgen!!

Nog heel even stil...

Geniet nog even van de stilte, vanaf morgen wordt er weer geblogd! Klik op stilte met geluid.