Snelcursus whiskyconnaisseur

Stel, je hebt geen verstand van whisky, maar je wilt er wel over kunnen meepraten, of je vrienden verbluffen met je kennis. Lees dan onderstaande snelcursus. Vijf minuten en je praat een aardig mondje mee.

• Whiskey uit Ierland en de V.S. heet whiskey;
• Whiskey uit Schotland en Canada heet whisky;
• Concentreer je op één land, zeg Schotland. De andere landen vind je gewoon niet interessant (gebruik als je dit meldt je nuffige gezichtsuitdrukking);
• Blended whisky's maken 95% van het totaal uit, en zijn dus voor de niet-kenners. Als kenner drink je alleen single-malt whisky's, waarmee je meteen 95% van de whisky's elimineert (en daar dus ook niets over hoeft te weten, dat is namelijk beneden jouw niveau);
• Het volgende moet je even uit je hoofd leren, lees het een week lang elke dag even door en je weet het (bron: Wikipedia): Er zijn vier whiskygroepen die worden ingedeeld naar de geografische ligging van de distilleerderij:
  
  • Highland malt; van de hooglanden boven de lijn Dundee-Greenock
  • Lowland malt; uit het gebied ten zuiden van deze lijn
  • Islay malt; van het eiland met die naam
  • Campbeltown malt; van stokerijen op de Mull of Kintyre, dat is het Zuid Westelijke gebied van het schiereiland Kintyre in Zuid West Schotland.
  De Highland regio is erg groot en wordt vaak verder onderverdeeld in:
  
  • Northern Highlands
  • Western Highlands
  • Eastern Highlands
  • Speyside, in deze regio ligt de hoogste concentratie distilleerderijen.
  • Islands (Arran, Mull, Jura, Skye, Orkney)
• Kies nu een of twee specifieke gebieden die jouw favorieten worden. Laten we zeggen Islay malt whisky's en Speyside whisky's. 
• Islay whisky's hebben als kenmerk dat ze ziltig en naar jodium smaken, turfachtig en rokerig zijn.
• Speyside whisky's hebben als kenmerk dat ze elegant, complex en bloemig zijn.
• Woorden als complex en elegant zijn overigens altijd prima om smaken te omschrijven.
• Kies nu je specifieke whiskey, een lijst kun je vinden op Wikipedia.
• Voor de Islay kiezen we in dit geval Bowmore (of Laphroig als je een echte die-hard bent en het woord kunt uitspreken: laafroik). Leer de facts die je op Wikipedia vindt uit je hoofd en omschrijf de whisky als 'de beste ter wereld'. Als mensen dat betwisten toon je ze opnieuw je nuffige gezichtsuitdrukking. Jij bent tenslotte de kenner.
• Voor de Speyside kiezen we voor Tomintoul single malt, een van de onbekendere Speysides, dus zullen weinigen je overtroeven met hun kennis van deze whisky.
• Zorg dat je van beiden altijd een fles in huis hebt.
• Tot slot: drink je whisky noooooit met ijsklontjes. Vraag om een pipetje en druppel een of twee druppels water in je glas om de smaken los te maken.  

Whiskydrinkers opgepast!

Deze week in het nieuws:

Man veroordeeld voor morsen whisky
JOHANNESBURG - Een Zuid-Afrikaan die whisky morste nabij president Jacob Zuma is daarvoor woensdag veroordeeld. In september wordt de strafmaat vastgesteld en aanklagers hebben gevraagd om een boete. De Zuid-Afrikaan, Daryl Peense, morste vorig jaar bij paardenrennen in Durban wat van zijn whisky in de buurt van de president. Naar eigen zeggen was hij dronken en is de vloeistof op niemand terechtgekomen. "Het heeft mijn leven verwoest", aldus Peense. Hij zei dat de kosten voor de rechtszaak hem financieel geruïneerd hebben.

Het zal je maar gebeuren... maar nog even over dat goddelijke goedje: ik ben dol op whisky. Dat begon ooit met Southern Comfort, een whiskylikeur. Dat dronk net wat stoerder dan een Baileys of Tia Maria, dus ik ging aan de SoCo. Een paar jaar later kwam de eerste fles whisky in huis. Niet die Amerikaanse (die overigens whiskey heet), maar een fijne Schotse. Er wordt overigens ook in Ierland en Canada respectievelijk whiskey en whisky gemaakt. En als je tien keer het woord whiskey of whisky typt wordt het een heel gek woord. Maar ik dwaal af. Voor de niet whisk(e)y-kenners in het volgende blog een snelcursus.

Daar moet ik nog even iets over kwijt. Over niet-kenners. En vooral over kenners. Niet-kenners zijn vaak leuke mensen. Nieuwsgierig naar iets nieuws, bereid om alles te proeven en naiëf in hun smaakomschrijvingen (ja, wel lekker, uhh, smaakt goed ja, uhh, etc.). Kenners hebben het niet zo op de niet-kenners. Kenners (ze noemen zichzelf vaak Connaisseurs) zijn mensen die menen verstand van iets te hebben. In het onderhavige geval whisk(e)y, maar dat kan net zo goed rode wijn zijn, of sigaren, you name it. Kenners etaleren graag hun - het woord zegt het al - kennis. Ze weten veel. Denken ze. Ze proeven ook anders. (hmm... amberkleurig, ruikt naar hooi, ik proef haardvuur, de smaak doet me denken aan die oude public houses, branderig afdronkje. Of: hmm.... fris, ik proef waterige hooglanden, ook een stukje heide... ah! en hij heeft een klein zoetje). Mooie woorden, absoluut. Alleen kun je je daardoor als niet-kenner weleens geintimideerd voelen. Hoe smaakt heide? Hoe smaken waterige hooglanden? En hoe weten die kenners dat? Tja... daar ben je kenner voor. Als ik zo'n kenner tegenkom proef ik vaak in de eerste tonen een stukje eigendunk, daaronder wat nuffigheid en in de afdronk zit absoluut enige zelfvoldaanheid. Verder niets ten nadele van kenners. Maar het lijkt me duidelijk: ik hou van niet-kenners. En van whisky.

Guacamole

Hoe houd je guacamole groen? De algemene tip is de pit in de saus te laten liggen. Het helpt inderdaad iets, maar de guacamole verkleurt wel. Mijn tip: voeg een eetlepel crème fraiche toe. Klopt, het is dan geen authentieke guacamole meer, maar het helpt wel, en de smaak is er niet minder om.

Op het internet zijn talloze recepten te vinden, hieronder mijn favoriet:

Guacamole

Ingrediënten:
2 avocado's
1 sjalot, gesnipperd
1 tomaat, in kleine blokjes
flinke scheut citroensap
1 eetlepel crème fraiche
beetje zout, naar smaak

Prak de avocado's met de crème fraiche fijn. Roer de sjalot, citroensap en tomaat erdoor. Als je de guacamole niet meteen opeet, kan het natuurlijk geen kwaad om de pitten erin te leggen.

Mexicaanse tortillachipsschotel

 

Ah... weer een too-easy recept, klaar in 10 minuten, groots effect op tafel.

Mexicaanse schotel

Ingrediënten voor 4 personen:

250 gram gehakt

1 blik chilibonen

1 blik zwarte bonen
1 bosje lente-ui
peper/zout

1 zak tortillachips naturel

200 gram geraspte kaas

Bak het gehakt rul. Laat de zwarte bonen uitlekken en voeg ze samen met de (niet-uitgelekte, want de saus is heerlijk) chilibonen aan het gehakt toe. Hak de lente-ui in stukjes en bak ze nog 'n minuutje mee. Voeg peper en zout naar smaak toe.

Doe alles in een grote schaal, verdeel de tortillachips langs de rand, strooi de geraspte kaas erover en zet het geheel 3 minuten onder de hete grill, totdat de kaas gesmolten is.

Serveer met crème fraiche, tacosaus en guacamole (zie volgende blog).

Roberto Gelato's tranenijs

Al eerder blogde ik over Roberto Gelato en zijn verrukkelijke ijs dat in Utrecht verkocht wordt. Elke week maakt Roberto een bijzondere smaak, en elk jaar tart hij de grenzen van de smaak door met een bijzonder-bijzondere smaak te komen. Zo was er vorig jaar bloedijs verkrijgbaar. Voor de duidelijkheid: gemaakt van dierenbloed, niet van mensenbloed natuurlijk. Voor Roberto is het logisch: “Waarom niet? Vroeger was bloed een belangrijk ingredient in veel gerechten. Dus waarom zou je niet een lekker bloedijsje kunnen maken?” Dus... Ook sigarenijs heeft hij al een keer op de kaart gehad. En dit jaar dus tranenijs. Gemaakt van echte kindertranen. In een interview met Coen Sanders op 3FM legt Roberto de filosofie achter het ijs uit: als je als kind verdriet hebt dan is het fijn als je een ijsje krijgt als troost, en wat is er mooier dan een ijsje gemaakt van jouw tranen, zo eet je je verdriet als het ware op. Hoe het werkt staat uitgelegd op de website http://www.tranenijs.nl/:

'Bij Roberto kun je een speciale tranenvanger komen halen. Bewaar het bakje thuis tot je helaas een keer moet huilen. Probeer zoveel mogelijk tranen in het bakje op te vangen, dat natuurlijk niet helemaal vol hoeft en zet het bakje dan goed afgesloten in de koelkast. Beschrijf kort de reden van je verdriet, dit mag ook een tekening zijn. Lever het bakje, de tekening en de ingevulde kaart bij ons in. Je ontvangt dan direct een heerlijke bol ijs als troost voor je verdriet.Als er voldoende tranen zijn, gaan wij aan het eind van het seizoen tranenijs maken.'

Mocht Roberto nou niet genoeg tranen bij elkaar krijgen dan heb ik nog wel een alternatief ideetje: wat dacht u van regenijs. Van regen hebben we namelijk meer dan voldoende. En als troost voor al die regen die we moeten verduren, lik ik de regen graag op in de vorm van een ijsje.

BBQ in de regen

Van uitstel kwam in dit geval geen afstel: onze buurt BBQ zou op 16 juli plaatsvinden, maar de regen kwam met bakken uit de lucht, dus kozen we voor de reservedatum van 23 juli. Wie had kunnen verwachten dat het ook die dag zo zou regenen? Anyway, een groot blauw zeil van 50 vierkante meter en vier sterke mannen verder hadden we in de tuin een knusse plek gemaakt. Lekker warm door alle BBQ's die stonden te roken en erg gezellig!
Zelfgemaakte salades, sauzen, gemarineerde speklappen, zelfgebakken brood, meloen met rauwe ham, tzaziki... iedereen had enorm zijn best gedaan en ondanks 't weer kunnen we toch zeker spreken van een succes. Mocht de zon nog doorbreken deze zomer, dan komen de BBQ's zeker nog een keer tevoorschijn in onze buurt!

Terras top-20

Mocht het deze zomer nog stoppen met regenen en aangenaam terrasweer worden... dan hier alvast de beste plekjes om te zitten volgens Misset Horeca. En altijd goed om te weten dat het terras waar ik zelf vaak zit is geëindigd op de achtste plaats! Eemlust is een absolute aanrader. Geweldig terras aan het water, om precies te zijn de rivier de Eem. Ook als het regent geen probleem; het terras is overdekt met grote parasollen. Die trouwens ook goed van pas komen als het erg warm is, al is het op dit moment lastiger om me daarvan een voorstelling te maken...

1. Strandpaviljoen Paal 10, Ouddorp

2. Brasserie Zeelust, Westenschouwen

3. Cafe-Restaurant Fraans Marie, Albergen

4. Hotel Pulitzer, Amsterdam

5. Brennels Buiten, Kraggenburg

6. Grand Café-Restaurant Bij5, Naaldwijk

7. Regardz Heerlickheijd van Ermelo, Ermelo

8. Restaurant / Rederij Eemlust, Baarn

9. Restaurant - Grand Pub De Torpedoloods, Hoek van Holland

10. Bistro de Olliemölle, Borculo

11. Abel Grand Café-Restaurant, Poortugaal

12. Party & Waterski Center Wollebrand, Honselersdijk

13. De Swaen, Oisterwijk

14. Vork & Mes, Hoofddorp

15. Grand Café Bommel, Sneek

16. Eetcafé Lieve Lente, Oisterwijk

17. Brasserie & Restaurant Het Hooihuis, Roosendaal

18. Restaurant - Café in de Waag, Amsterdam

19. Het Gulden ABC, Delft

20. Moeke Mooren, Appeltern

In het nieuws

Van de week in het nieuws: De Over Datum Eetclub. De uiterste houdbaarheidsdatum is niet hetzelfde als de uiterste consumptiedatum. Producten die over datum zijn, kun je nog prima eten. Deze eetclub, een initiatief van de culturele instelling Mediamatic, zegt hierover op haar website:

'Het is vers voor, vers na. Ladingen voedsel (meer dan 100kg per persoon per jaar) vinden een vroeg einde in de afvalbak omdat wij ons angstvallig vastklampen aan houdbaarheidsdata. Onzin! Het is tijd voor stevige pot deze zomer bij Mediamatic, want in juli en augustus schuift de Over Datum Eetclub aan en serveren wij de heerlijkste over datum delicatessen die jouw koelkast of (super–) markt te bieden heeft. Krachtvoer, want wat je niet doodt maakt je sterker.'

Het diner is gratis, iedereen mag meedoen en mee eten. De enige twee voorwaarden zijn dat je zelf een product meeneemt dat over datum is, en dat je helpt met koken.

De voedsel- en warenautoriteit heeft een richtlijn voor de eetbaarheid na de houdbaarheidsdatum. Zie ook www.voedselbankennederland.nl. De richtlijn is vrij soepel, veel producten zijn nog maanden of jaren na de houdbaarheidsdatum te consumeren. Dit geldt met name producten in plastic, blik of glas.

Maar hoe zit het met verse producten? Groente, fruit, kaas, vleeswaren etc. Mijn ouders hebben een kaasspeciaalzaak en bij ons thuis werden met de paplepel over-datum-yoghurt, over-datum-kaas en over-datum-melk naar binnen gegoten. Gezond verstand was hierin (en is bij mij nog steeds) leidend. Zolang de melk naar melk smaakt, en niet naar karnemelk is 'ie goed. Zolang de yoghurt naar yoghurt smaakt en er geen sloot zuur water uit het pak valt als je 'm inschenkt, ie 'ie prima. Zolang de gele kaas geen blauwe schimmels heeft, is 'ie eetbaar.

Voorzichtiger ben ik met vlees en vis. Daarop pas ik de SAS-survivelgids technieken toe. Stel je voor, je loopt in het bos, je hebt honger, en net op het moment dat je van uitputting bijna omvalt, ligt daar een bakje filet americain... de hamvraag: kun je de filet eten?

• Ruik
• Verpulver een stukje. Als de filet naar bittere amandelen of perziken ruikt - GOOI HET WEG.
• Wrijf of knijp wat filet uit op een gevoelig deel van het lichaam (bijvoorbeeld onder de arm tussen oksel en elleboog). Als er enige irritatie van de huid gaat optreden - GOOI HET WEG en eet dit bakje filet niet.
• Wacht bij elk van de volgende handelingen vijf seconden om te zien of zich geen onprettige reactie voordoet. Bij iedere stap: als er een onprettige reactie optreedt, zoals keelpijn, irritatie of een stekend of branderig gevoel - GOOI HET WEG en eet dit bakje filet niet.

- Leg een stukje op de lippen

- Leg een stukje in de mondhoek

- Leg een stukje op de punt van de tong

- Leg een stukje onder de tong

- Kauw op een stukje.

• Slik een kleine hoeveelheid filet door en wacht vijf uur. Eet of drink niets anders in deze periode.
• Als er zich geen negatieve reacties, zoals pijn in de mond, herhaalde oprispingen, misselijkheid, maagpijn, buikkramp of andere negatieve symptomen voordoen kun je ervan uitgaan dat de filet veilig is.

Wil je meedoen met de Eetclub? Over Datum Eetclub vindt iedere dinsdagavond plaats van 19 juli tot en met 23 augustus in Mediamatic BANK, Vijzelstraat 68. Deuren gaan open om 17:30, en om 18:00 gaan we echt aan de slag. Entree: per week verschillend. Zie www.mediamatic.net.

Restaurant De Lindenhof - Giethoorn

Twee jaar geleden heb ik een fantastische avond gehad in twee sterrenrestaurant De Lindenhof in Giethoorn. De avond begon met amuses van gerookte paling en wasabimousse, aardappel en pata negramousse, zwarte gepofte rijst met tonijn en wakame, gepofte tomaat en sorbetijs, zoet toastje met ganzenlevermousse, spareribsoep. Daarna een salade met zeevruchten en kreeftensaus en gerookte forel met aardappelbrunoise, mousseline, truffeljus. Het hoofdgerecht was haas van de hazepeper. Een dessertamuse van ijs met knettersuiker en als nagerecht een perentaartje met rieslingsorbet. Hoogtepunt van de avond was een kijkje in de keuken en een praatje met chef Martin Kruithof himself.

En nu serveert De Lindenhof ook op het water. Martin Kruithof is constant bezig met vernieuwing en wil gasten een dagje op topniveau aanbieden. Vanaf 95 euro per uur huur je een sloep of een Lemsteraak inclusief kapitein en natuurlijk hapjes en drankjes. Naast de bootverhuur en het restaurant kun je bij de Lindenhof ook overnachten in een van de twee luxe suites. En ’s ochtends geniet je van een tiengangenontbijt van de chef.

Tijd om weer eens richting Giethoorn te gaan! Wil je meer zien en lezen? Hier staat een geweldige recensie.

Spannende bonbons van Australian

Australian Homemade is een bedrijf dat onder andere geweldige bonbons maakt. Je vindt ze vaak op stations. De bonbons hebben een typisch Australisch uiterlijk - de bovenkant is versierd met patronen uit de Aboriginal art. De franchiseketen is trouwens opgericht door Bart van Elsland, ook de oprichter van de Bakker Bartwinkels.

Australian verkoopt verschillende 'bonbonlijnen', waaronder de Extremes. Nu houd ik wel van een beetje extreem, zeker in smaak, dus toen manlief een doosje Extremes voor mij meebracht was ik verrukt. Even de negen smaken op een rijtje:

Cashew Wasabi

Roses & Lavender

Mixed Spices

Strawberry & Balsamic Vinegar

Pesto

Pandan Leaf

Champagne & Jasmine Honey

Black Truffle

Grappa

Kijk, dat klinkt nog eens extreem, voor chocolaatjes dan. Maar natuurlijk gaat het uiteindelijk om de smaak. Die is een stuk minder extreem dan de namen doen vermoeden. Het eerste dat opvalt is dat alle bonbons ook echt zoet smaken. Soms is het even zoeken naar de betreffende smaak. Truffel haal ik er wel uit (erg lekker overigens, in combinatie met zoet), maar cashew-wasabi blijkt een stuk moeilijker. En hoe smaakt pandan eigenlijk? Lekker, dat wel, maar een typische smaak? Een blindproefsessie zou ik niet aandurven, ik ben bang dat ik geen 9 uit 9 scoor.

Zijn ze dan wel de moeite van het proeven waard? Ja, dat absoluut! Het is weer eens iets anders dan anders en lekker zijn ze zeker!

Pesto & Tapenade IV

Deze pesto/tapenade staat of valt met de juiste olijven. Ik gebruik Taggiasche olijven. Dit zijn kleine paars-zwarte olijfjes (verkrijgbaar in 'n glazen potje bij AH of bij de delicatessenwinkel) uit Italië. Ze zijn veel duurder dan gewone zwarte olijven, maar geloof me, het is een wereld van verschil.

Zwarte olijventapenade

100 gram taggiasche olijven
1 teentje knoflook
plukje tijm
50 gram parmezaanse kaas
4 ansjovisfilets
1 theelepel kappertjes
50 gram pijnboompitjes

Maal alle ingrediënten in de keukenmachine en voeg olijfolie toe tot het een smeuig geheel is.

Een leuk boekje met nog veel meer geweldige recepten is 'Pesto & Tapenade' van Thea Spierings.

Smaaktest: Burts by Beluga chips

Hans van Wolde van Restaurant Beluga in Maastricht heeft in samenwerking met chipsfabrikant Burts twee geweldige smaken op de markt gebracht: Colombo Curry en Vanilla Sea Salt. Weer van die gekke smaakjes, het lijkt wel mode. Alsof alle normale smaakcombinaties al eens bedacht zijn, en wij Hollanders maar eens aan de rare combinaties moeten. Al moet ik zeggen dat Colombo Curry en Vanilla Sea Salt mijn mond een aangename smaakbeleving geven. Daar kunnen ze bij Smiths nog wat van opsteken. Ik heb lang getwijfeld of de 'Babi Pangang nr 69' en 'Patatje Joppie' bij ons het huis in zouden komen. Tot op heden is het ze niet gelukt. Overigens zijn de 'Burts by Beluga' chips exclusief verkrijgbaar bij Albert Heijn.

Smaaktest: Arizona's ice tea

Weer zo'n leuk, nieuw product in de schappen van Albert Heijn: Arizona Ice Tea. Ik viel voor de leuke verpakking, een plastic flesje met gezellig zomerse kleurtjes. En de website http://www.drinkarizona.com/ is ook al zo gezellig; een jaren-70-mintgroene achtergrond en gezellig zomers muziekje. Ik zie me al helemaal lopen met een hip flesje Arizona in plaats van mijn eeuwige watertje. Maar ja, is het wel te drinken? Mijn ervaring is dat er nogal wat verschil in ijstheeën zit qua smaak. Van weeig perzik tot fris citroenig en alles daartussen.

De smaken die bij Albert Heijn verkocht worden zijn zwarte thee-citroen, zwarte thee-perzik, groene thee-ginseng-honing en groene thee-granaatappel. En eerlijk waar, ze zijn fantastisch!!! Citroen is echt citroenig, lekker zuur, fris. Perzik is ook fris, zonder dat weeige. De groene theesmaakjes zijn wat zachter, en erg lekker. Dit is mijn nieuwe favoriete merk ijsthee!

Nog even over tompoucen...

Nog even over die tompoucen: vroeger nam mijn moeder weleens een pak zelfmaak-tompoucen mee. In het weekend was het dan kliederen met puddingpoeder en glazuur en vooral genieten van een mierzoete traktatie. Gisteren ben ik naar de supermarkt gegaan om te kijken of ze nog bestaan, die tompoucen van vroeger. En wat schetst mijn verbazing? Ze zijn er nog, sterker nog, de verpakking is nog steeds hetzelfde. Een beetje Duits-Nederlandse-jaren zeventig uitstraling. Natuurlijk wel ergens verstopt op het onderste schap, je moet flink bukken om een pak te pakken te krijgen. Maar dan heb je ook wat: Retro-tompoucen. Thuisgekomen maak ik het pak open en wat schetst mijn verbazing? Ook de inhoud is nog precies hetzelfde als toen:

• Twee zakjes chemisch geel puddingpoeder, aan te lengen met water of melk.
• Een plastic bakje als maatbeker voor de hoeveelheid water of melk (niks geen gedoe met 'meet 72 ml water af en voeg toe', nee hoor, gewoon 'n maatbekerdingetje erbij in de verpakking, da's pas service).
• Twee zakjes chemisch roze glazuur. 
• Twee pakjes met droog 'lijkt-in-de-verte-op-bladerdeeg-deeg'.

Het maken kan niet simpeler: maak de pudding aan, smeer tussen twee plakken 'soort-van-bladerdeeg', smeer het glazuur erop en snijdt ze in drieën. Dat in drieën snijden lukt overigens nooit. Toen niet, en nu ook niet. Het bladerdeeg breekt aan alle kanten en met een beetje mazzel houdt je een paar stukjes over die je in een soort van tompoucevorm tegen elkaar aan kunt drukken met behulp van de puddingvulling.

Enigszins afwijkend van het basisrecept heb ik wit glazuur gemaakt (poedersuiker & water). En natuurlijk moesten daar rode bolletjes op: M&M's. Een ode aan Johnny Hoogerland; de retro-tompouce uit eigen keuken!

Johnny - tompouce - Hoogerland

Wat een middag was 't afgelopen zondag. Ik zal hier niet herhalen welke woorden mijn mond verlieten, maar netjes waren ze niet. Ik dacht: daar wil ik iets mee doen in mijn blog. Maar het moet natuurlijk wel met eten en drinken te maken hebben. Gelukkig heeft een bakker uit Yerseke de oplossing daarvoor: bolletjestompoucen. Geen afbeeldingen op internet te vinden. Wel van Oranje tompoucen, roze tompoucen, hele grote tompoucen, mini tompousjes, chocolade tompoucen, tompoucentaart. Maar witte tompoucen met rode bolletjes staan er - nog - niet op. Tijd dus om zelf in de actie te komen, met dit als resultaat:

Hieronder volgt een gastblog van Musicmaestro (www.muziekspreekt.blogspot.com) over het gebeurde.

De Tour de France 2011 is net een week bezig, en we (ja ‘we’) hebben er een nieuwe held bij. Uit de dikke, vette Zeeuwse klei getrokken wielrenner Johnny Hoogerland. Geboren op 13 mei 1983 in Yerseke. Land van de oesters, de mossels en de jaarlijks terugkerende mosseldag. Uit een van de meest vlakke gebieden in Nederland komt de renner die in de bolletjestrui rijdt. Voor mensen die onder een steen hebben geleefd of heel bewust in juli de radio en tv uitzetten om Mart Smeets, Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra te vermijden – de bolletjestrui is het witte tricot met de rode bolletjes, dat de leider in het bergklassement mag dragen.

En de tour zit vol met bergen. Kleine bergen, puisten in het jargon, tot regelrechte monsters als de Izoard, de Galibier, de Aubisque en de Tourmalet. Ik ken mensen die daar voor hun lol tegenop fietsen, maar ik word al moe en ook wel een beetje verdrietig als ik er alleen al aan denk om dat te doen.

En dan Johnny. Net geen 1.80 en 65 kilo. Bijnaam ‘de bull van Beveland’. Bull? Een stier van 65 kilo? Kalfje, zou je zeggen – tot je hem met Voeckler ziet knokken om de punten voor de bolletjestrui. Hij heeft wel zeker de kracht van een stier.

En zondag was te zien dat hij ook de negen levens van een kat heeft. Op een karakteristiek Frans weggetje, smal en met flink wat bomen- en hekkenspul in de bermen, haalde een auto van de Franse televisie het kopgroepje met onder andere Flecha, Hoogerland en Voeckler in. Door valpartijen een stuk terug in het peloton hadden ze 7 minuten voorsprong. In wielertermen betekent dat zoveel als miljoen miljard uur. Ik heb eens een amateurrit gereden in België, en na 7 minuten kasseien, waren mijn kiezen uit mijn mond getrild, zat geen bout op mijn fiets op zijn plek, had ik geen wandelnieren maar regelrechte backpackers en was mijn hoop aan het begin van de kasseienstrook blijven liggen. Zeven minuten is veel, mensen.

Naar goed Frans gebruik gaf de Fransman achter het stuur gas, zonder zich om wat dan ook om zich heen te bekommeren. Toen hij echter een boom in zijn weg zag, besloot hij toch om zijn (ongebruikelijk voor Franse auto’s!) puntgave auto in die conditie te houden en ‘snokte’ aan het stuur, naar het midden van de weg. Waar de kopgroep al reed. Domino D-Day in de Tour: auto kegelt Flecha omver – die koerste met een stevige 65 kilometer per uur voort – die uiteraard geen partij was voor de auto en op zijn beurt Johnny Hoogerland ondersteboven sloeg. Resultaat: auto was en bleef puntgaaf, maar Flecha sloeg als een zoutzak tegen het asfalt en Hoogerland vloog met een afschuwelijke salto letterlijk in het prikkeldraad. Het duurde 5 minuten voor zijn ploegleider hem daar uit had. Een nieuwe broek en de inhoud van ontelbaar veel EHBO-doosjes verder, peddelde Johnny, met een gezicht vertrokken van pijn en verdriet verder. Hij finishte,en behield zijn bolletjestrui.

Zoals iemand vandaag in de Spits zei, “Wat, een held omdat hij van zijn fiets viel? Nee, daar ben ik als Zeeuw te nuchter voor”. Emotieloze kleibint. Ik ben zelf ook deels Zeeuws. En allesbehalve nuchter. Dus ik vind Johnny sowieso een held. Maar nog meer omdat hij, ten eerste de verslaggevers te woord staat nadat ze hem letterlijk 10 tellen daarvoor nog van zijn fiets takelden, ten tweede omdat hij over de zondagsrijder zegt “boos worden heeft geen zin, hij deed het niet expres”, en het nog meende ook, ten derde omdat hij uit het plaatselijke ziekenhuis komt met 33 (!) hechtingen en weer rustig de verslaggevers te woord staat, ten vierde omdat hij gisteren aan de start verscheen in debolletjestrui en dat – ten vijfde en daarmee ten slotte – vandaag weer doet.

Maar wat mij écht raakte, was de podiumceremonie na de finish op zondag. Ook al finishte hij laat, hij kreeg zijn trui. En hij stond daar, krom en met bebloede benen, zo ontieglijk hard te huilen, dat ging door merg en been. Een bull, een vechtstier, vol met emotie. Ik gun hem het geel.

Bakker Filius in Yerseke gaat verder. Ter ere van de bolletjestrui van Hoogerlandbakt hij bolletjestrui-tompoucen. Het laat zich raden: wit glazuur met rodebolletjes. En de band Torres Blues heeft een strijdlied gemaakt ter meerdere eer en glorie van Johnny.

Deze initiatieven moeten we steunen, vind ik. Bij dezen dan de oproep aan allen: eert den bergstier van Beveland! Maakt Tompoucen, allen!

Pesto & Tapenade III

Dit is een van de allerlekkerste tapenades die ik ken, makkelijk te maken en weer eens wat anders dan tonijnsalade op een toastje.

Tonijntapenade

100 gram tonijn in water uit blik
50 gram zwarte olijven
1 eetlepel kappertjes
4 ansjovisfilets
olijfolie

Maal alle ingrediënten in de keukenmachine en voeg olijfolie toe tot het een smeuig geheel is.

Pesto & Tapenade II

Tomaten-basilicumtapenade

100 gram gedroogde tomaten
50 gram pijnboompitten
50 gram parmezaanse kaas
bosje (paarse) basilicum
olijfolie

Maal alle ingrediënten in de keukenmachine en voeg olijfolie toe tot het een smeuig geheel is.

Pesto & Tapenade I

Had ik al eens verteld dat ik dol ben op pesto's, tapenades, chutneys, sausjes en andere lekkere smeerseltjes? Ik heb inmiddels een zeer uitgebreide verzameling recepten. Supermakkelijk te maken, groot succes op 'n toastje of stokbroodje.

Tomatentapenade

150 gram gedroogde tomaten
50 gram pijnboompitten
olijfolie

Maal de gedroogde tomaten en pijnboompitten in de keukenmachine fijn, en voeg naar smaak olijfolie toe.

Andere zaken...

Het is al veel te lang geleden dat ik heb geblogd! Twee weken maar liefst, dat kan echt niet! Natuurlijk heb ik allemaal schitterende excuses. Ik ben namelijk druk geweest met mijn andere hobby's, waaronder mozaiek maken, zeepkettingen rijgen en workshops bedelarmbandjes geven. Hieronder 'n kleine impressie. En daarnaast ben ik druk met het organiseren van de buurt BBQ, die volgende week zaterdag plaats gaat vinden.

Na dit uitstapje ga ik overigens gewoon weer over eten schrijven. Ik heb een paar erg lekkere recepten gemaakt die ik hier de komende dagen zal publiceren. Bovendien zijn we verrukkelijk uit eten geweest bij Australisch restaurant Southern Cross in Heemstede, en heb ik vanillechips, Arizona ice tea en Australian chocolaatjes met truffel en wasabismaak gegeten. Ook daar ga ik nog uitgebreid over bloggen.

Tot gauw!