Bijna op vakantie! Over minder dan een week zitten we in The Big Apple. En daar moéten we natuurlijk langs Magnolia Bakery en Katz Delicatessen. Mocht er iemand nog leuke eettips hebben: die zijn meer dan welkom! 
Het boek 'De Banketbakker' van Cees Holtkamp bevat alle basisrecepten die je nodig hebt om de heerlijkste koekjes, cakes, taartjes en natuurlijk de beroemde garnalenkroketjes te maken. De recepten zijn over het algemeen vrij eenvoudig; korte ingrediëntenlijstjes, korte beschrijvingen, het ziet er simpel uit. Normaal gesproken ben ik niet zo van de kookboeken-zonder-plaatjes, maar de vormgeving van dit boek is mooi, eenvoudig en klopt gewoon. Echt een klassieker om in de boekenkast te hebben staan. 
Nu kwam er laatst familie op de koffie en ik had geen koekjes meer in huis, maar wilde toch iets lekkers maken. Gelukkig puilen mijn voorraadkast en koelkast uit, dus ik ging op zoek naar een recept voor koekjes en kwam uit bij de kletskoppen. 
Al een tijdje geleden beloofde ik te bloggen over restaurant Southern Cross in Heemstede. Op een zaterdag gingen de man en ik, zoals wel vaker, herten spotten in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Na een half uur in de plensende regen en een score van vier herten, vonden we het welletjes en zijn we naar Heemstede gereden om een hapje te eten bij Australisch restaurant Southern Cross.
Makreel... een van mijn lievelingsvissen. En dan de gerookte variant. Voor als ik snel iets lekkers voor op een toastje op tafel wil zetten. Makreel is goedkoop, bevat veel vitamine B12 en staat niet op de 'verboden lijst', voor als je zonder gewetensbezwaren een visje wilt happen.
Nog zo'n heerlijk gerecht waarin je allerlei restjes kunt verwerken. De basis van een tortilla vormen zes eieren & een flinke portie geduld. Aardappel is ook een veel voorkomend ingrediënt. Oftewel: heb je wat gekookte aardappels over van de vorige dag? Snijd ze in plakjes of blokjes, snijd er een uitje bij, en wat spekjes, gooi alles in een koekenpan en bak even. Zet het vuur zo laag mogelijk. Kluts de zes eieren met wat zout en een scheutje room. Giet het eimengsel over de aardappels heen. Deksel op de koekenpan en 15 tot 20 minuten geduld. Hoe lager het vuur, hoe mooier de tortilla gaart. Als de tortilla van boven gestold is en twee keer zo hoog als toen je alles in de pan deed, is hij klaar. Nu is het de kunst om de tortilla vanuit de koekenpan heel op een bord te krijgen en er mooie punten van te snijden. Zowel warm als koud erg lekker. Op de foto: tortilla met aardappel, dille en geitenkaas. Ook courgette combineert lekker. Of gerookte zalm. Of chorizo. Eigenlijk kan alles er wel in.
Op het gevaar af dat ik voortaan door het leven ga als 'zij-die-wel-van-een-drankje-houdt', volgt hier nog een blog over alcohol. Specifieker: absint. Absint is drank met een verhaal. En dat verhaal gaat als volgt: in vroeger tijden (wij spreken hier de 19e eeuw) stond absint bekend als De Groene Fee. Het drankje was, vanwege de hallucinerende eigenschappen, een bron van artistieke inspiratie. Van Gogh schijnt zijn 'gele periode' aan de absint te danken te hebben. Begin twintigste eeuw werd de productie van deze drank, vanwege deze eigenschappen, in een groot aantal Europese landen verboden. Zie hier, de mythe rondom deze drank was geboren. De uitvinder van absint was Henri-Louis Pernod, hij die later hoge ogen gooide met zijn 'Pernod'. Dat Henri-Louis iets had met anijs en venkel moge duidelijk zijn, want evenals pernod smaakt ook absint naar anijs. 
Waarschijnlijk was het Nigella, zij heeft altijd van die slimme recepten. Anyway, ergens las ik dat, als je lui bent en geen uren in de keuken wilt staan (en die gemoedstoestand maak ik nogal eens mee), je pizzabodems van pitabroodjes kunt maken. Sindsdien liggen pitabroodjes standaard bij ons in de kast. Ik ben nogal van de lekkere kaasjes, maar soms hebben we iets teveel kaas en andere restjes in de koelkast staan. Dit recept is perfect om al die restjes weg te werken. De bodem wordt heerlijk knapperig, omdat de pitabroodjes zo lekker dun zijn. Ook als late night snack op een feestje doen ze het goed trouwens. 
Ik weet het, ik had het beloofd, mijn laatste blog over ijs is geweest... ik kan het niet nalaten. Vergeet alle andere smaken die ik heb gemaakt, bij ons komt er alleen nog pinda-karamelijs in. Dat zoete van de karamel, met het zout van de pinda's... heerlijk.
Maak eerst de karamelsaus van (zie een van mijn allereerste blogs) en laat afkoelen in de koelkast. Klop twee pakjes houdbare slagroom stijf met een half bakje (125 gram) mascarpone en 100 gram suiker. Doe dit mengsel in de ijsmachine. Voeg, als het ijs bijna klaar is, een handjevol zoute pinda's toe. Doe het ijs in lagen in een grote bak, en giet tussen elke laag flink wat karamelsaus. 
Pureer een groot blik (uitgelekte) perziken op siroop. Je kunt ook verse perziken nemen, maar die in blik geven een aangenaam zoetje. Meng de puree met een fles Prosecco. Giet in een mooie karaf en klaar!
Zoals de 'regels der gastvrijheid en op-bezoek-gaan-bij' voorschrijven had de betreffende vriendin de nodige geschenken mede gebracht. Als een wijze uit het Oosten presenteerde zij haar waren aan mijn schoonmoeder; een glazen flesje gevuld met doorzichtige vloeistof en een grote pot gevuld met groen. 'Wat fantastisch, dank je wel' riep mijn schoonmoeder - niet wetend wat ze in handen gekregen had - volgens bovengenoemde etiquetteregels. 