Bulgaarse alcohol

Mijn schoonmoeder heeft vrienden en vriendinnen uit de hele wereld en enige tijd geleden had zij een Bulgaarse vriendin op bezoek gehad. Zo begint het verhaal over een mysterieus, doorzichtig drankje.

Zoals de 'regels der gastvrijheid en op-bezoek-gaan-bij' voorschrijven had de betreffende vriendin de nodige geschenken mede gebracht. Als een wijze uit het Oosten presenteerde zij haar waren aan mijn schoonmoeder; een glazen flesje gevuld met doorzichtige vloeistof en een grote pot gevuld met groen. 'Wat fantastisch, dank je wel' riep mijn schoonmoeder - niet wetend wat ze in handen gekregen had - volgens bovengenoemde etiquetteregels.

De vloeistof bleek lokaal gestookte alcohol. De pot bevatte 'pittige' pepertjes in 't zuur. Mijn schoonmoeder was - net terug van vakantie uit Noord-Duitsland en, naar later bleek, op het nippertje ontsnapt aan EHEC, enigszins terughoudend geworden met het proeven van onbekende waren uit onbekende buitenlanden. De pot en het flesje was een droevig lot beschoren op een van de keukenplankjes. Schoonmama trotseerde boze vriendinnen blikken en doorstond opmerkingen als 'heb je het nu nog steeds niet geproefd, ik heb het speciaal voor jou meegenomen... ' alles in het belang der algehele gezondheid.

Op een schone dag kwam de schoondochter langs. 'Ah, jij met jouw blog, jij durft dit wel te proeven', was de opmerking die haar ten deel viel. Enigszins huiverig, doch dapper, proefde de schoondochter een slokje van de doorzichtige vloeistof. Om direct daarna in extase te roepen: 'Huisgestookt??? Dit is lekkerder dan Stolichnaya!!!' Om daarna een lekkere hap te nemen van de pepers. Nu houd ik best van een beetje pittig, maar ik blijf een Hollandse, dus mijn smaakpapillen zijn niet echt goed ontwikkeld op de schaal van capsaicine. De opmerking van mijn schoonmoeder: 'Kijk nou, ze wordt helemaal rood', zegt voldoende...