Een veel te lekker en veel te vet toetje. Vooral als je gewend bent veel te maken, met z'n tweeën bent en dus vier dagen hetzelfde toetje eet :-).
Over karamelsaus is veel gezegd en geschreven, en vooral dat je heel voorzichtig moet zijn. De suiker wordt gloeiend heet en als het spat en het komt op je hand kun je een flinke brandwond tegemoet zien. Ik was dus enigszins voorzichtig toen ik aan dit experiment begon. Maar eerst de panna cotta. Een van de simpelste toetjes die ik ooit heb gemaakt. Panna cotta is Italiaans voor gekookte room, en dat is het ook. Letterlijk.
Panna cotta
Verwarm 5 dl slagroom met 4 el suiker en een opengespleten vanillestokje. Laat 3 minuten koken. Laat ondertussen 3 gelatineblaadjes weken in koud water. Haal de room van het vuur, vis het vanillestokje eruit, knijp de gelatine uit en vermeng met de room. Schraap de zaadjes uit het vanillestokje en roer door de room. Doe het roommengsel in een puddingvorm, of in eenpersoons glaasjes/bakjes en laat een nacht opstijven in de koelkast. Traditioneel geserveerd met verse frambozen. In dit geval met karamelsaus.
Karamelsaus
Doe vier el water in een pan en voeg 200 gram suiker en een snufje zout toe. Verhit, laat smelten, roer niet, een heel klein beetje schudden om te voorkomen dat de randen aanbranden mag wel. Als de suiker 'karamelkleurig' is draai je het vuur uit. Voeg nu langzaam terwijl je roert 200 ml slagroom toe. Kijk uit voor spatten! Ik heb gemerkt dat het erg lang nabubbelt en bruist, de waarschuwingen in de kookboeken zijn inderdaad niet voor niets. De saus lijkt nu vrij dun, maar wordt dikker als hij is afgekoeld. Giet over de panna cotta, over ijs, of lepel gewoon uit de pan naar binnen...Dit is echt té lekker!
Het recept voor de karamelsaus komt uit 'De Banketbakker' van Cees Holtkamp, een fantastisch boek met alle basistechnieken voor koekjes, sauzen, patisserie etc. Maar daarover in een volgende blog meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten