De service van Magimix

Yes!! Vanochtend kreeg ik een heel vriendelijk mailtje van Magimix - ondanks dat ik het bonnetje nergens meer kan vinden, mag ik de defecte ijsmachine terugsturen en zullen ze mij een nieuwe sturen.

Ik ben zo blij!! Wordt het toch nog vers ijs met Kerst in plaats van een Viennetta ijstaart.

O, heel kort dan even over Viennetta: eerlijk gezegd vind ik ze niet te eten, vooral die met stracciatella. Maar... ik heb er zoveel goede herinneringen aan, ieder jaar met Kerst, en ook met verjaardagen en andere bijzondere gelegenheden kwam er zo'n ijstaart bij ons op tafel.

Nu wil het geval dat wij (de man en ik) vergevorderde plannen hebben voor een 'retrofeestje'. Je weet wel, met een grote schaal bowl, huzarenslaatjes, ragoutbakjes met ragout, garnalencocktail, glaasjes met pepsels, advocaat, dubonnet etc. etc. Klap op de vuurpijl wordt dan natuurlijk de Vienetta ijstaart. Tot die tijd draai ik weer fijn mijn eigen ijs :-).

M'n ijsmachine is kapot...

Snik, haalde ik van de week mijn ijsmachine uit de kast, liep er overal blauwe vloeistof langs. Kapot. Dus. Balen. Een scheur van een van de pootjes naar het midden toe.

Ik naar Magimix mailen, blog erbij om mijn enthousiasme over de ijsmachine te showen. Nu willen ze graag het bonnetje... en ik weet niet hoe het bij andere mensen gaat met bonnetjes, maar bij mij is net dat bonnetje dat ik nodig heb altijd zoek. En echt, ik ben een relatief georganiseerd typje. Ik heb zelfs een 'bonnetjesdoos' voor dit soort gevallen aangeschaft. Alle bonnetjes die ik toevallig bewaar, gaan in de doos. Het bonnetje van de ijsmachine heb ik blijkbaar toevallig niet bewaard...

Nu maar hopen dat Magimix zo lief is ook zonder bonnetje een nieuwe machine te sturen. Anders vrees ik dat dit voorlopig het einde is van mijn ijstijdperk.

I love Nigella!

Het is zover!

Vandaag is het zover; mijn webshop is officieel in de lucht! Wil je zien waar ik de afgelopen tijd druk mee ben geweest? Kijk dan op http://www.anandabeads.nl/.

Starbucks

Starbucks, either you love it, or you hate it. Well, I love it.

Zoals op elke hoek van de straat in New York een deli te vinden is, zo struikel je ook over de Starbucks. Gemiddeld vijf per dag. Gemiddeld. 's Ochtends beginnen met een dubbele espresso. Zo rond tienen een flinke bak Americano (een soort thee met koffiesmaak). Dan na de lunch, als het echt warm is, een Java chip frappucino. Na het diner een white chocolate mocha en de dag afsluiten met een van bovengenoemde varianten, gewoon omdat het kan.

White chocolate mocha blijft favoriet, ook thuis. Vooral in de winter. Het smaakt als warme chocomel met een vleugje koffiesmaak. Zelf maken? Ik heb wat geëxperimenteerd en hier is het recept:

Verwarm een pakje houdbare slagroom (200 ml) met een reep witte chocolade. Draai, zodra de chocolade begint te smelten, het vuur uit. Roer tot alle chocolade is opgelost. Giet in een flesje en bewaar in de koelkast. Voor de koffie: giet ongeveer twee eetlepels van het slagroom-chocolademengsel in een koffiebeker. Schenk er extra sterke koffie over en roer even goed. (Senseo: 1 kopje met 2 pads, Nespresso: de zwarte variant, maar dan lungo, volautomaat: 2 espresso).

Er zwerven op het internet overigens meerdere recepten voor WCM rond, zoals deze. Maar omdat ik geen zin heb om voor elke kop white chocolate mocha mijn steelpan af te wassen, en bovendien van romig en vet houd, doe ik 't op deze manier.

Eten in NY

Eten in New York is fantastisch, althans, als je weet hoe. Heb je bakken met geld, ga dan in een van de toprestaurants eten. Zo niet, of geef je je geld liever uit op Fifth Avenue, ga dan naar een deli. Het is even wennen in New York. Mijn interpretatie: de huizen zijn klein, een keuken neemt alleen maar extra plek in, mensen zijn druk en koken kost tijd. Dat zullen ongetwijfeld een paar van de redenen zijn waarom er op elke straathoek een deli te vinden is.
En daar eten is lekker, maar dan ook echt lekker. Tuurlijk zit er verschil in de deli's, maar degenen die wij uitgeprobeerd hebben waren stuk voor stuk goed. Het leuke van de deli is dat alles - zoals alles in NY - 'customized' is. Dat betekent indirect dat mensen met keuzestress vooral geen deli zullen bezoeken.

Neem bijvoorbeeld salade. Welke blaadjes wil je? Botersla, ijsbergsla, krulsla, spinazie, rucola, gemengde sla... Vlees of vis? Vlees? Rundvlees, varkensvlees, kip, eend? Gebakken, gegrild of gestoomd? En dan versier je je salade met een bijna onuitputtelijke lijst groenten en aanverwanten. Van alfalfa tot zeewier. Olijven, tomaten, mais. Alle groenten die je kunt verzinnen. En nog veel meer. En dan de dressing (vier gewone varianten, twaalf light versies, inclusief bij elke versie het aantal caloriën vermeld). Maar dan heb je dus ook jouw eigen unieke salade. Dus.

Wat ons opviel: eten in NY is, als je niet naar een 'echt' restaurant gaat, vooral een kwestie van 'even snel'. Je loopt een deli binnen, bestelt je eten, gaat zitten, en een half uur later sta je weer op straat. Niet echt romantisch. Ook bij de restaurants waar we geweest zijn waren er verschillende shifts per avond. De service is top, alles voor de customer (of voor de tip, zo je wilt), maar je wordt wel geacht snel te bestellen. Heb je je keuze nog niet gemaakt? Geen probleem, i'll be back, wordt je met een brede glimlach medegedeeld. En twee minuten later is ze weer terug, of het al gelukt is.

En wil je toch uitgebreid de tijd nemen voor je eten? Wandel vanuit je hotelkamer naar de deli op de hoek, haal allemaal lekkere dingen to take away. Ga vervolgens terug naar je hotelkamer. Spreid twee handdoeken uit op bed die dienst doen als 'picknickkleed'. Zet de TV op honkbal en geniet.

Jello shots

Ken je jelly pudding? Enorm populair in Groot-Brittannië en de VS. (Ook gewoon te koop bij AH, ik geloof van Dr. OEtker ofzo, die bij ons in huis gewoon dokter OEtker blijft heten. Dokter Utker krijgen wij onze strot niet uit). Jelly pudding dus. Je kan er waanzinnige dingen mee doen, bijvoorbeeld allemaal verschillende kleurtjes maken, in blokjes snijden en 'n grote berg van maken met fruit en slagroom. Kleurrijk (en vrij chemisch) toetje.

Gisteren keek manlief naar 'n programma op TV en ineens zei hij 'dat moet je ook 's maken, Jello shots, met wodka'. Nu wilde het toeval dat ik nog twee pakjes Jello in de kast had staan (van onze vakantie vorig jaar in de VS) en wodka hebben we altijd in huis, dus... experimenteren maar. Te lui om het recept op te zoeken heb ik zelf het volgende bedacht:

Doe de Jello in een schaal en mix met 200 ml kokend water. Als alles is opgelost giet je er 300 ml wodka bij. Doe in leuke kleine shotglaasjes en laat een paar uur opstijven in de koelkast. Ik krijg al visioenen van mijn verjaardag; een tafel vol verschillende kleuren Jello shots, en einde van de avond alle visite laveloos. En nu ik toch bezig ben: in principe kun je natuurlijk iedere drank omtoveren tot een gelatineshotje. Recept?

Vier blaadjes gelatine weken in koud water. Oplossen in 100 ml kokend water. Giet er 400 ml drank bij en schenk meteen in shotglaasjes. Opstijven in de koelkast. Wat dacht je van cointreau (versier met schijfje sinaasappel), of amaretto (laat eerst een blanke amandel in het glaasje vallen voor je de mix erin schenkt) of bessenjenever (voor de coole kleur). Ik stop, voor mensen gaan denken dat ik van 'n drankje houd ;-).